Heel veel wat wij doen is ons volkomen onbewust. We worden onbewust aangestuurd door ons overlevingsstrategie en referentiekader (eigen werkelijkheid). Dit is een onbewust mechanisme wat is gevormd in de loop van ons leven.
Om ons aan te passen (binnen het gezin) ontwikkelen we in de vroegste levensjaren een overlevingsstrategie. Deze strategie neemt een chronische vorm aan, die ons zo eigen wordt dat we het als ‘zo ben ik’ gaan beschouwen. Deze strategie vinden we niet alleen terug in ons gedrag en denkwijze, maar ook in ons fysieke lichaam. Ongeuite emoties zetten zich vast in het lichaam, in o.a. spierspanning patronen en ademhaling, en vormen een pantser (masker) tegen herhaling van pijnlijke prikkels. Dit pantser, waarmee we ons identificeren, sluit tegelijk een deel van onze innerlijke wereld voor onszelf af, wat ons minder flexibel maakt en afhoudt van ons werkelijke eigen kracht (potentieel). Om bij deze onbewuste processen te komen, is het aangaan van gesprekken vaak onvoldoende.

BML gaat uit van de samenhang van onze levenshouding en lichaamshouding en biedt toegang tot snel en effectief veranderingswerk via het lichaam.
Volgens BML is er bij een probleem/beperking altijd sprake van een stagnatie.
Binnen ons denken herkennen we deze stagnatie, doordat we vastlopen in dezelfde denkwijze.

In ons gevoelsleven kunnen we blijven hangen in eenzelfde emotie of geremd zijn in onze uiting. Binnen het fysieke lichaam herkennen we stagnatie in blokkades, blessures, verminderde energie, ziektes en pijn.

Deze stagnaties en onbewuste overlevingsstrategieën kosten veel energie. Interessant is de vraag: is die overlevingsstrategie nog steeds nodig of is de houdbaarheidsdatum al lang geleden verstreken?

De interventies van BML bieden een kans om fysiek te ervaren dat een persoon veel meer is dan de beperking. Het geeft ruimte voor nieuwe mogelijkheden en de connectie met eigen kracht (potentie).